آن روزهای بهمن آباد(2)

تاریخ تولد روستاها از شهر ها جلوتر است هر شهری قبل از شهر شدنش روستا بوده،

روزگاری است که روستا نشینان تلاش می کنند تا روستایی که در آن زندگی می کنند تبدیل به شهر شود وقتی شهر شد تازه متوجه می شوند روستا بودن مزیت های خاص خودش را داشته و آن ها غافل بوده اند.

همانطور که اشاره شد همه ی شهرها یا بیشتر آن ها ابتدا روستا و دهات و قصبه و قریه بوده اند و بعد از مدتی شهر شده اند همچنین روستاهایی هم بوده اند که در گذشته شهر بوده اند و رفته رفته بنا به دلایل مختلف تبدیل به روستا شده اند مثل همین بهمن آباد خودمان که به روایت کتب معتبر تاریخی در گذشته (پیش از این در سلسله نوشتار تحت عنوان ره آورد سفر به بهمن آباد تقدیم گردید) شهری بزرگ و آباد بوده است.

زندگی در روستا طعم زندگی حقیقی را دارد و زندگی در شهر، مصنوعی  و مجازی است.

البته منظورمان روستاهای دوره زمانه است که مردمانش با آواز گوشنواز خروس از خواب بیدار می شدند.

روزگاری که سوختِ اصلیِ مردم هیزم های خدادادیِ  دشت و صحرا بود و نانشان از گندم و آرد دسترنج خودشان.

گاه به طنز می گوییم اجدادمان که از میان ما رفتند برکت را هم با خودشان بردند.

نکته؛

بنا داریم این نوشته ها را بهانه قرار دهیم برای  سرکشی از کوچه پس کوچه های روستا و یاد کنیم از ریش سفیدانی که سال ها با حرمت و آبرو در بین مردم زیستند و رفتند با همین نگاه امروز می خواهیم وارد کوچه ای شویم که مرحوم کربلایی حسین احمد  و مرحوم حاج حسن سال ها در آنجا زندگی می کرده اند.

ابتدای کوچه منزلی وجود دارد که محل زندگی مرحوم حاج حسن محمد علی مراد بوده.همان خانه ای که هم اکنون فرزندش کربلایی اصغر آقا در آن زندگی می کند.

انتهای کوچه محل زندگی مرحوم کربلایی حسین احمد بود همان پیرمرد مؤمنی که شب و روز تشته می انداخت و بیدار بود تا هرکس مطابق حق و سهمش از آب کشاورزی بهره مند شود ( تشته وسیله ای در قدیم بوده که کشاورزان از آن به عنوان زمان سنج بجای ساعت استفاده می کرده اند)

اما برابر اطلاعاتِ کربلایی اصغر آقا (فرزند مرحوم حاج حسن محمد علی مراد) این کوچه معروف به محله عبدالرضا بوده و ساکنان قدیمی اش بدین شرح می باشد؛

چهار برادر در آن محله می نشستند به نام های :

احمد ابراهیم

اصغرابراهیم

کربلایی غلامرضا ابراهیم

علی محمد ابراهیم

چهار برادر به همراه فرزندانشان زندگی می کردند. که بعد از آنها از نسل احمد (حسین و عباس )

از نسل اصغر (حسین )

از نسل علی محمد(حسین و حسن و صغری)

از نسل غلامرضا(ربابه و فرزندش به نام محمد جوینی و دخترش)

یاد و نام همه ی رفتگان گرامی و روحشان شاد.

سَرَک کشیدن به زندگی مردم کنجکاوی یا فضولی؟ (18)

سال ها تصور می کردم؛«دو دوتا می شود شش تا»

کلام تأثیر گذارِ پیر عارف(2)