دلتنگ روزی هستم که به دور از هر گونه نقش و رنگ و ملاحظه حرف مردم،فقط برای خودم زندگی کنم
دلتنگ روزی هستم که خودِ خودم باشم.
دلتنگ روزی هستم که نگاه و حرف و سخن و قضاوت مردم در رَوَندِ زندگی ام بی تأثیر باشد
دلتنگ روزی هستم که منتظر بَه بَه دیگران نباشم
دلتنگ روزی هستم که عبادتم ،قدمم و قلمم برای رضای خالق باشد نه برای تمجید خلق
گاهی دلم به حال و روز خودم می سوزد
گاهی احساس می کنم از خود واقعی ام دور شده ام.
وقتی انسان از خودش دور شود از خدایش نیز دور شده می شود.
نمی دانم تا حالا چند هزار بار به دروغ در نمازم گفته ام؛ایّاکَ نَعْبُدُ وَ ایّاکَ نَسْتَعین» یعنی فقط تو را پرستش می کنم تنها از تو یاری و استعانت و کمک می خواهم.
چه روزهایی که زندگی را برای میل دیگران بر خودم جهنم کردم.
چه تصمیم های نابی برای ترقی و پیشرفت داشتم اما برای حرفِ این و آن چشم پوشی کردم.
نگاه آرمانی من به زندگی،حتی فرزندانم را نیز که استعداد خوبی هم داشتندتحت تأثیر قرار داد زیرا برای نگاهِ در و همسایه و فامیل،و به اصطلاح کم نیاوردن، باید در بهترین مهد کودک و بهترین مدرسه و گران ترین دبیرستان ثبت نام می شدند.
تلاش برای برتر بودن از دیگران (آن هم نه در امور معنوی بلکه مادی) زندگی را بر من سخت و جهنم کرد.
دلتنگ روزی هستم که روی اهداف و موفقیت های شخصیِ خودم متمرکز شوم.
دلتنگ روزی هستم که فاصله ی خودِ آرمانی ام که مملو از آرزوهای دست نیافتنی است و خود واقعی ام را از میان بردارم و خوشبختی را در میان خانه و کاشانه و خانواده خودم بیابم نه در ویلاها و خانه ها و باغ های به ظاهر سر سبز همسایه و فامیل و .
سَرَک کشیدن به زندگی مردم کنجکاوی یا فضولی؟ (18)
روزی ,ام ,دلتنگ ,زندگی ,های ,دیگران ,روزی هستم ,هستم که ,دلتنگ روزی ,دور شده ,خود واقعی
درباره این سایت