روستا کجاست؟
روستا جایی است که تو را به ریشه و گذشته ات پیوند می دهد.
جایی که از کوچه هایش هیچ صدایی بر نمی آید
جایی که مالکان اصلیِ زمین های صحرا سالهاست در دل خاک مسکن کرده است.
روستا جایی است که شادی ها و غم ها تقسیم شده اند.
جایی است که به رسم قدیم هنوز همسایه ها همسایگی می کنند.
روستا جایی است که احساس می کنی خانه های گنبدی و گِلی اش حرف ها برای گفتن دارند و می خواهند با تو درد دل کنند.
روستا جایی است که بدور از قال و قیل و بوق و دود و ازدحام و دوندگی و آلودگی در زیر سقف آسمانِ کویر نفس می کشد
روستا جایی است که اهل روستا به هم وابستگی دارند در روستا غریب و غریبه یافت نمی شود.
روستا یعنی تداعیِ خاطره هایی چون نشستن پای کرسی و یاد آور عزیزانی که از سرمای سخت به گرمای نشستن در زیر کرسی پناه می آورند.
یعنی یاد آور زیر کرسی زَردَک خوردن.
یاد آور سقف های سیاه خانه های قدیمی و دل های سفید و بلورین اعضای خانه و خانواده.
گاه،دلتنگ درهای چوبی و کوبه ها و زنجیرهای آویزان از لنگه در.می شوم.
دلتنگ روزهایی که هیچ صدایی به اسم زنگِ در و . شناخته نمی شد جز کوبه.
آن روزها هنوز اف اف و آیفون و آسانسور و پله برقی و هزار دستگاه تنبل کن به خانه ها و معابر راه پیدا نکرده بود.
روستا یعنی دلتنگ صدای خوش آواز خوانیِ سماور زغالی و چای خوش طعم مادر.
سلام بر همه ی پدران و مادران چه در حیات و چه در ممات.
روستا جایی است که.
ادامه دارد
سَرَک کشیدن به زندگی مردم کنجکاوی یا فضولی؟ (18)
روستا ,جایی ,ها ,های ,خانه ,دل ,است که ,جایی است ,روستا جایی ,ها و ,خانه های
درباره این سایت